Avonturen uit het leven van Regina en Aart, hun reizen, hun hobies / as aventuras da vida de Regina e Aart, suas viagens, seus passatempos
Boipeba (februari '19)
Lekker een weekje ertussenuit. Dit maal op zoek naar een paradijselijk strand in het noordoosten van Brazilië. Niet onbekend, ruim 40 jaar geleden mijn woonplaats, maar sindsdien zal er wel veel zijn veranderd.
De keuze viel op een "pas" ontdekt eiland 60 km ten zuiden van Salvador / Bahia. Moeilijk te bereiken, maar dat hadden we er voor over.
De reis
Je moet er wel wat voor doen. In ons geval eerst een LATAM vlucht van Sao Paulo van ruim 2 uur, alles prima tot dan. In Salvador begint het pas echt. Dan duurt het nog zo’n 7 uur voordat je op dit paradijselijke eiland bent aangekomen. Niet altijd zul je dat dezelfde dag meemaken, in ons geval maar net. Je moet nl. Uiterlijk 4 uur ’s middags in Valenca de boot kunnen halen. Omdat je er zeker van wilt zijn dat daar plaats voor je is heb je gereserveerd en betaald! Een dilemma dus.
Nieuwe vliegveld van Salvador, dit keer met weer een nieuwe naam van een politicus.......
Terminal Sao Joachim
In Salvador moet je overigens eerst nog naar Sao Joachim, de vertrekhaven van de ferry naar Itaparica. Al meteen een puzzle. Taxi’s zijn tegenwoordig gesyndicaliseerd en mogen dat traject niet voor minder dan 130 reais doen. Maar omdat het vliegtuig met vertraging was geland moesten we snel beslissen. Tenslotte maar de shuttle bus genomen voor een fractie van dat bedrag. En dat ging perfect. Nadat ik de chauffeur vertelde dat we de ferry van 12 uur moesten halen heeft hij er alle uitgehaald. Ieder gaatje in de files werd benut en hij was vele taxi’s te slim af! Was een ruime fooi waard.
Ferry Boat
De ferry dus gehaald. Ik heb die oversteek naar Itaparica zo’n 40 jaar geleden regelmatig gedaan, ik herinner me oude vewaarloosde schepen, en de ervaringen op deze oversteek maakte mij ook weer niet vrolijk. Het leek wel dezelde roestbak als van toen. En de stank was ook hetzelfde.
Maar we hebben het gehaald, altans de aankomst op Bom Despacho, waar de comfortabele airconditioned bus van Cidade Sol (ook gereserveerd en betaald), al voor ons klaar stond.
De “lancha rapido”
Twee uur later, in Valença, liep alles gelukkig nog steeds volgens het boekje, we hebben dus de snelle boot (42 km/uur) gehaald, en we kwamen rond etenstijd, plm anderhalf uur daarna, en goed door elkaar heen geschud vanwege het gebonk op de golven, nog net voor het invallen van de avond, op Boipeba aan!
De Lancha Rapido, klaar om te vertrekken in de haven van Valença
Boipeba.
Het eiland maakt deel uit van de Arquipélago de Cairu, samen met het eiland Tinharé, waarop het toeristische oord Morro de Sao Paulo is gevestigd. In tegenstelling tot dit laatste is Boipeba nog niet te toeristisch, zeker in februari toen wij er waren zijn de stranden nog redelijk stil en als je de drukte met strandbar naast strandbar en 24 uur per dag Frevo muziek (sorry jeugd, hebben we allebei al ruim voldoende van genoten in ons enerverende leven) wilt ontlopen hoef ja daar maar een kwartiertje voor door te lopen.
 |  |  |
|---|---|---|
 |  |  |
 |  |  |
De stranden
De stranden zijn niet allemaal geschikt om gerelaxed de zee in te te gaan, vanwege veel rotsen en (helaas dode) coraal, maar als je het er voor over hebt flink door te lopen kom je alsnog op het Praia Tassimirim uitgebreid aan je trekken. Je hebt dan al zo’n 3 stranden gehad en veel bierbuikerige toeristen zijn al weer moe teruggekeerd, maar op dit strand vind je prima strandtenten met een ruime keuze uit vis en schepdieren. Wij kozen bijna dagelijks de eenvoudige “baraca” van Maria voor een coco gelado en/of een koud biertje. Voor de liefhebbers van kreeft, aan het begin van dat strand vind je o.m. Guido’s Lagostas, alleen moet je wel genoegen nemen met (kleine) langustines, en ja betaalt daar ruim voor.
 |  |  |
|---|---|---|
 |  |  |
 |  |  |
 | |
Rio Ortibe
Als je nog energie over hebt loop je nog een half uurtje verder, bij laagwater waad je door de Rio Ortibe, dan via een pad door de Mata Atlantica naar het strand Morore. Voor de kust zie je de boten met toeristen dobberen op zoek naar levende koraal, dat daardoor steeds minder wordt en schreeuwt om maatregelen van de plaatselijke autoriteiten, die zoals op zoveel plaatsen in Brazilie niet overmatig actief zijn.
Als je nog levende koraal wilt zien kun je beter een paar honderd meter de zee inlopen met je snorkeltje, daat waar de boten niet kunnen komen.
Opnieuw door de stenen en de koraal komt er weinig van zwemmen, daarvoor moet je weer een strand verder zijn, op Bainema, alleen op hoogtijdagen ben je daar niet alleen.
Terug met de tractor
Terug is een probleem, de Rio Ortibe is ondertussen ondoorwaadbaar, maar geen nood, vanuit het dorpje Morore vertrekken regelmatig tractoren met aanhangwagens waarme je voor 20 reais in plm 1 uur over een hobbelige zandweg weer teruggereden wordt naar Velha Boipeba.
Voor de nog avontuurlijken, je kunt nog verder naar het zuiden, maar dan moet je uitgebreid via trilhas door de mata trekken, naar Castelhanos.
De terugreis, een klein uurtje hobbelen achter de tractor
Autovrij
Het leuke van Boipeba is dat het autovij is, nou ja met uitzondering van de ambulance jeep en wat tractoren. Geeft een extra dimensie aan je vakantiegevoel. En de mogelijkheid om kiekjes te maken van het oeroude vervoermiddel – het paard.
Heerlijk bier
Ode aan Heineken dat Brazilie aan het veroveren is. In het zuiden van Brazilië overal verkrijgbaar en veel gevraagd in botecas en supermarkten, en nu tot mijn genoegen ook breed vertegenwoordigd in Bahia. Wat een genot als je na anderhalf uur lopen langs het strand een baraca vindt die Heineken verkoopt! Gefeliciteerd jongens met jullie fantastische marketing!
Onze Pousada Santa Clara, zeer goed bevallen, prima restaurant
Op een dikke 2e plaats kwam restaurant "Panela de Barro", heerlijke moqueca de camarão
In de Pousada "Santa Clara" is aan alle details gedacht! Creatieve broers Charles en Marc
Pousadas en restaurants
Ruime keuze. Onze Pousada had een uitstekend restaurant, voor Braziliaanse begrippen wat aan de dure kant, maar voor wie vanuit het stadje komt de moeite waard van een wandeling van zo’n 15 minuten langs het strand. De pousada wordt gerund door 2 broers van oorsprong amerikanen, Charles heeft de leiding, Mark doet het restaurant. Hij is er de hele dag mee bezig, Maria helpt hem met de voorbereidingen overdag. Dezelfde Maria is met haar man eigenaar van een typisch Bahiaans restaurant, de Panella de Barro, in het stadje, waar zij een uitstekende Moqueca serveert. Verder de moeite waard is het Italiaanse restaurant Varanda, op de markt, waar het trouwens ’s avonds een gezellige boel is met allerlei lokale gerechten.
Met minimaal 150 pk in een uurtje over zee en rivier naar Boipeba
De catamaran vanuit Salvador naar Morro de Sao Paulo, daarna verder met de jeep
De zee rukt op
De riviermonding, de dreiging voor de pousadas op het strand van Boca da Barra
Een aantal Pousadas direct grenzend aan de riviermond, worden serieus bedreigd door de sterke stromingen die steeds meer strand doen verdwijnen, je ziet allerlei oplossingen, muren, boomstammen en wallen van zandzakken.
Louis en zijn vader
Als je niet zonder een expresso’tje kunt ’s morgens op weg naar afgelegen stranden, geen nood. Stop bij Louis en zijn vader, aan het strand van Velha Boipeba. Louis was pas 8 dagen geleden vanuit Porto aangekomen om zijn vader te helpen en had een expresso machine meegnomen. Werd een dagelijkse stop voor ons.
De bereikbaarheid van Boipeba.
Wij kozen voor de lancha rapido, heen vanaf Valenca, terug via Graciosa (kortere boottocht, gratis bus naar Valenca). Maar er zijn ook andere manieren. Je kunt zelfs per vliegtuig eerst naar Tinhare (Morro de Sao Paulo), dan per jeep naar de Rio do Inferno en die rivier oversteken met een bootje. Tenslotte, vanuit Salvador gaat dagelijks een snelle catamaran naar Morro de Sao Paulo, vervolgens ook dan verder met jeep en bootje.
Dagje Salvador Bahia, Mercado Modelo, pilsje op 1e verdieping en een acarajé
herinneringen van 40 jaar geleden
Een dagje Salvador
De terugweg hebben we gedaan met een overnachting in Salvador. We boekten een hotel in Pituba om oude herinneringen op te halen. En op weg daarnaartoe een pitstop gemaakt in de Mercado Modello, pilsje op de eerste verdieping en een acaraje voor het verder gaan. Oude vertrouwde beelden, oude vertrouwde souvenirs. Maar wat ons opviel us dat de omgeving van dit punt in de Cidade Baixa behoorlijk aan een opknapbeurt toe is, op z’n minst eens een promotie benutten bij de bouwmarkt voor een paar blikken muurverf. Volgende keer gaan we dit zeker controleren!
Restarant Yemanhja met een voortreffelijke camarão na moranga
Bargaço of Yemanja?
De keuze werd ons niet gegund, de zoals bijna altijd aardige Uber chauffeur reed eerst naar Bargaço in Amarelina, daar constateerde we dat dit van oudsher bekende restaurant op de dinsdagavond gesloten was, de chaufeur heeft ons toen bij Yemanja gedropt, prima bevallen dank zij de heerlijk camarão na moranga
Taxi syndicalisado.
Je maakt steeds vaker mee dat taxi’s zich verenigd hebben, ze noemen dat gesyndicalisado, en onderling prijzen hebben afgesproken. Wel jammer dat die prijzen soms onrechtvaardig hoog zijn. Tenslotte ben je gewend in Brazilie vaak een taxi te nemen omdat de prijzen schappelijk zijn (auto’s zijn dan ook meestal niet van het niveau van een Mercedes S500). In Valanca rekende men 20 reais voor een ritje van 5 minuten. De bus vanauit Salvador kwam overigens langs het haventje waar wij de boot moesten nemen en die was vroehger gewend je daar te laten uitstappen, maar het syndicaat had ervoor gezorgdt dat dat niet meer werd toegestaan. Jammer, drijft ons steeds meer in de richtingvan Uber. Hetzelfde verhaal met de bagagejongens in Boipeba, 20 reais voor 10 minuten met de kruiwagen, waarschijnlijk gaat ¾ daarvan naar een slimme syndicalist.
Nooit meer naar het strand van Litoral Norte SP?
Of toch maar weer wat vaker in het vervolg? Daar zijn minder eindeloze rijen met palmbomen, maar wel een afwisselende kust met (schier)eilanden en bergen, kleine idyllische strandjes die je kunt bereiken via spannende trilhas, zee die bijna overal goed toegankelijk is en die wat frisser is en met heerlijke golven, pousadas met uitnodigende terrasjes op het strand zonder schreeuwende muziek, dus denken we er nog maar even over na....